Final blog

Daar is ie dan. Mijn laatste blog. Ik heb hem al een aantal keer proberen te schrijven, maar wist telkens niet wat te zeggen. Hoe vat ik dit jaar samen in een aantal regels, een aantal woorden? Ik heb er over nagedacht en kwam tot de conclusie: niet. Het is niet uit te leggen hoe moeilijk het is om mijn ervaringen en herinneringen over te brengen via een stukje tekst of zelfs in een gesprek. Hoe veel je ook vertelt of omschrijft, iemand die er niet bij is geweest zal nooit begrijpen hoe het écht was. De situaties, de mensen, de locaties, je moet ze kennen, anders is het niet hetzelfde.

Toen ik hier negen maanden in Amerika aankwam had ik geen idee wat te verwachten. 'Just go with the flow' was het motto. Ik zag wel waar ik uit zou komen. En het had niet beter uit kunnen pakken. Ik heb zoveel leuke dingen gedaan, erg veel geleerd, geweldige herinneringen gemaakt en vrienden voor het leven ontmoet. Zeker dat laatste verbaasde me toch wel. Hoe je in een paar maanden zo close met anderen kunt worden, helemaal uit een ander land. Ik weet zeker dat ik terug zal komen om ze op te zoeken en andersom.

Ben ik hetzelfde meisje dat ik was negen maanden geleden? Ja en nee.
Zou ik iets anders doen mocht ik het over doen? Denk het niet.
Tips voor anderen die naar Amerika gaan? Just do it. Zeg ja op alles (nouja, wel je verstand gebruiken), geniet en (be)leef.

Roanoke College. Vaak noemden we het 'not a real place'. Maar het was real en ik ben dankbaar dat ik er een jaar heb mogen studeren. Vooral heel veel love en thanks naar mijn papa en mama voor deze mogelijkheid, maar ook voor alle lieve kaartjes en pakketjes. Ook bedankt lieve vriendinnetjes voor de whatsappjes, skypesessies en alle post. Ik kan niet wachten om jullie allemaal weer te zien! Nog een paar daagjes en we zullen weer herenigd zijn :)

And last but not least, thanks American friends. As I know you guys (or should I say "y'all") all stalk and "google translate" my blog, I'll thank you guys in English. Thanks for all the times you drove me places, showed me around or even adopted me in your sweet and hospitable families. Thanks for all the fun and crazy times, thanks for all the beautiful memories, thanks for being awesome friends. Thanks Kristen for being the most relaxed and sweetest roommate I could have ever wished for. Thanks Kwood for our studynights, tanning sessions outside Marion and great talks. Thanks Lara for being the funniest girl on campus, for being ready to do anything and for always listening to my stories at 5am. Thanks Sasha for being our chauffeur, looking out for all of us and your honest comments. Thanks Sara for taking me on your "adventures" with Lara, making the best video of the year and making me laugh with your Irish stepdancing. Thanks Sarah for a real American Thanksgiving and showing me the beauty of the South. Thanks Elyse for being my first American friend, making me laugh at your crazy faces and snapchats, introducing me to "American rap music" and staying in touch with me after you transferred. Thanks Dannielle and Colleen for all the times I bursted into your room and getting me in the lipsync. Thanks Annie for your car, the sheetz runs and definitely that last night at the duck pond haha. Thanks Emma for being my awesome Spanish partner and sharing the passion for the same drink. Thanks fieldhockeyteam for being my second family first semester and making me feel very athletic for probably the one and only time in my life.

Thanks everyone for making this the best year of my life. I already miss Roanoke and can't wait to visit within the next two years. I'll start saving now ;)


Love, Katinka