Winterbreak

Ik heb mijn oude gewoontes nog niet afgeleerd. Ergens aan beginnen en het dan nooit meer afmaken. Zo is het dus ook afgelopen met de countdown to Christmas. Helaas pindakaas sorry.

Op het moment zit ik in de trein van Philadelphia terug naar het zonnige zuiden Virginia! Aangezien het nog ongeveer zes uurtjes duurt voordat de trein daar aankomt, heb ik wel even tijd om een blogje over mijn winterbreak te schrijven!

Vrijdag de 13e begon deze lange wintervakantie voor ons. Na onze laatste finals gingen we om vijf uur 's middags met zijn vieren en veel te veel bagage de Ford Focus van Elyse in. Kelly in the front seat en Fleur en ik ingebouwd in the back. Aangezien Elyse volgend semester niet meer terug komt naar Roanoke (ze transfert naar de University of New Hampshire :( :( :( ), moest ze ontzettend veel spullen meenemen, dus met "ingebouwd" overdrijf ik niet haha. En daar gingen we dan 14 uur in de Focus op naar New Hampshire! En ja, dat was lang. Maar ook heel gezellig.

Wie zegt er dat ik geen dierenvriend ben?

De eerste paar dagen hebben Fleur en ik bij Kelly doorgebracht. Ergens in het noorden van Amerika, in het bos, tussen de meren, afgelegen van de rest van de wereld. Nog nooit zoveel sneeuw gezien in Nederland. Echt prachtige natuur, maar wel erg in the middle of nowhere. We zijn door het bos wezen wandelen, langs de meren gereden, naar een paar kleine, schattige dorpjes geweest en ook heel veel voor de openhaard liggen chillen. Haar 'soort van' oma had ons ook een avond uitgenodigd om te komen eten. Zij was overal op de wereld geweest, had mooie verhalen te vertellen en haar hele huis stond vol met, vooral Afrikaanse, souvenirs. Ze had de atlas uit de kast gehaald en vroeg Fleur en mij om onze woonplaats in Nederland op te zoeken en te omcirkelen en onze naam bij te schrijven. Het was echt een ontzettend lieve vrouw.

Na Kwood gingen Fleur en ik door naar Elyse, die 1,5 uur verderop in New Hampshire woont. Iets meer de bewoonde wereld, maar nog steeds een hoop sneeuw en kou haha! Met Elyse zijn we naar Portsmouth geweest, een schattig stadje/dorpje en een mega mall in Massachusetts. Verder was een deel van haar familie op bezoek gekomen voor een soort van 'pre-Kerst diner', dus toen hebben wij de vijf babycousins vermaakt. Sleeën, sneeuwpop bouwen, Mario karten en 'ik ren honderdduizend rondjes om je heen totdat je me vangt', we hebben het allemaal gedaan. Een andere avond had Elyse 'Secret Santa', met haar vriendinnen en daar waren we dus ook mee naartoe geweest. Soort van surprise, maar dan zonder de surprises en de gedichten. Tot slot zijn we op de laatste dag dat ik er was naar Boston geweest. Leuke stad, alleen jammer dat het ontzettend mistig was. Ben dus wel in de Boston Harbor geweest, maar kon de zee niet zien haha.

 

In Boston scheidden onze wegen. Elyse en Fleur terug naar Elyse haar huis (Fleur zou de volgende dag het vliegtuig vanuit Boston naar Nederland nemen..) en ik op de trein van Boston naar Connecticut, naar mijn roommate Kristen! Ik heb het kasteel van Moodus gezien en een stukje mooie natuur. Verder is er in Moodus niet heel veel te beleven. Het is erg klein, om een beeld te krijgen, Kristen had 90 mensen in haar jaar van highschool. Hoe dan ook was het nog steeds erg gezellig, zeker met Kerstmis! Kerstavond hebben we gevierd bij Kristen thuis, met een deel van haar familie. Kristen haar vader wilde heel graag mijn lievelingseten maken, dus was er onder andere kiptrein (voor het recept, google kiptrein rudolph van veen haha) met echte Dutch Gouda kaas(hier uitgesproken als goeda), dat net zo smaakte als thuis! Echt heel lief! Gelukkig vond iedereen het hier ook lekker.

I present: gingerbread house of Kristen and Katinka

 

Op Kerstochtend lag er onder de kerstboom een hele berg pakjes. Ook voor mij! Ook weer zo lief! (Ik had voor iedereen ook cadeautjes gekocht gelukkig.) Ze hadden zelfs een extra stocking gekocht, dus ik had ook een mega sok vol met "candy". Na het uitpakken, stapten we met Kristen's ouders en broer in de auto naar New Jersey, waar Kristen's oma en oom en tante wonen. We sliepen bij haar oma en hadden kerstdiner bij haar oom en tante. Was ook weer gezellig! Kristen's oma stond er ook op dat Kristen mij de Jersey shore liet zien, zodat ik zou weten dat het niet overal is zoals in het programma haha! Dus ook nog het strand gezien, al was het natuurlijk koud. Je kon ook nog goed zien dat orkaan Sandy vorig jaar de kust overspoeld had. Er waren een soort van miniduinen ontstaan, pieren waren nog kapot en ze waren bezig huizen te verhogen, mocht er nog eens zoiets gebeuren.

 

Na Kerst ging ik op de trein vanuit New Jersey naar New York! Nadat ik op een druk Penn Station was aangekomen en zelfstandig een taxi (heel volwassen hahaha) naar het appartement had genomen, zag ik na 4,5 maand eindelijk papa, mama en Boris weer! 10 dagen hebben we door New York gestruind. Alle mogelijke toeristische dingen gezien en gedaan. Het was super leuk, maar ook vreemd om iedereen weer te zien. Weer helemaal bijgepraat over alle Nederlandse gossip (ook ik weet nu wie Roy Donders is haha). Ontzettend raar was het om 10 dagen bijna alleen maar Nederlands te praten. Mijn dromen en gedachten waren terug naar Nederlands en toen ik dan uiteindelijk naar Bridget ging in Philly, waren mijn hersens ook wel een beetje in de war haha.

Want Philadelphia was mijn laatste stop voordat ik weer terug ben in Virginia. Vanuit NY de trein naar Philly genomen en toen nog een paar daagjes bij Bridget verbleven. Heel veel geslapen en films gekeken (eindelijk even uitrusten) en natuurlijk ook nog de stad in geweest. De beroemde Liberty bell en het Rocky standbeeld gezien (en ja, Bridget heeft er voor gezorgd dat ook ik de trappen voor het art museum ben opgerend). Verder nog wat historie meegekregen over de vrijheid van Amerika, amendementen etc. maar daar is eerlijk gezegd weinig van blijven hangen. Oepsie.

Lovepark in Philly met Bridgie

En dan nu, momenteel staan we stil in D.C., ben ik wel weer klaar om terug te zijn in Marion #421. Het was ontzettend leuk om een deel te zijn van al deze lieve mensen en families en ik vond het heel interessant om iedereen te ontmoeten en over hun levens te horen, maar het was ook wel een vermoeiende bezigheid, van huis naar huis hoppen, terwijl ik 3 tassen met me meesleepte. Kan niet wachten om weer in mijn "eigen" bedje te slapen, want zo voelt het toch wel. Ons eigen kamertje in het warme zuiden (dat warme hopen we dan maar, nadat het over de hele eastcoast gisteren een van de koudste dagen in de afgelopen jaren was). En dat ik niet meer uit een tas hoef te leven, zal ook wel weer heel fijn zijn.

Ik ben over de helft. Nog iets meer dan vier maandjes en ik ben weer op Nederlandse bodem. Het gaat snel en ik wil niet dat het over is, maar toch mis ik jullie, mijn Nederlandse vriendjes en vriendinnetjes wel hoor!!

 

xxx Katinka